نقد فیلم کوتاه تصویری در گذشته...

"یاهو" [بیگانه ای در میان ما] در عجبم! در حیرتم! نمی دانم اصلا جاودانه ی بهرام توکلی "بیگانه"در جشنواره سی و دوم فیلم فجر دیده شده است یا نه! اصلا فارغ از دیده شدن، مورد قضاوت و داوری قرار گرفته است؟ اصلا کسانی که چه در برج میلاد و چه در سینماهای مردمی به تماشای آن نشستند، آن را به صدق دل دریافتند و درک کردند؟ این سومین بار پیاپی است که پس از فیلمهای باشکوه "اینجا بدون من" و "آسمان زرد کم عمق"، اثرِ این سینماگر نخبه و دانشمند، با بی مهریِ- نمی دونم بگم هیات داوران جشنواره یا کی -روبرو می شود!براستی چگونه می توان از دکوپاژها و میزانسن های مسحور کننده توکلی به سادگی گذشت؟ چگونه می توان زبان سینمای توکلی را که فرسنگها فراتر از سینمای ایران است نشنید؟ چگونه می توان بر بازی های درخشان فیلم بویژه بازی چشمگیر پانته آ بهرام چشم پوشید؟ چگونه می توان از صدابرداری دقیق محمود سماک باشی، فیلمبرداری ماهرانه ی حمید خضوعی ابیانه به اضافه ی فضاسازی و روایت هوشمندانه ی فیلمساز صرفنظر کرد؟ چگونه می توانهای مضمون غنی و متعالی "بیگانه" را فراموش کرد و تاثیر نپذیرفت؟ چگونه می توان تاکید عمیق بهرام توکلی بر امید را در سکانس- پلان ماقبل آخر و قراردادن کیفِ آن بیگانه روی صندلی تاکسی نادیده گرفت؛ حتی اگر این امیدواری رویاپردازانه و خیالی باشد!؟ افسوس... همچنانکه کمال تبریزی به زعم خودش معتقد است که "امروز", ...ادامه مطلب